رایتل: منجی اینترنت موبایل یا یک فرصت طلب؟

رایتل به عنوان اولیه شرکت ارائه دهنده شبکه نسل سوم تلفن همراه در کشور مدتی است که در بین مردم شناخته شده است و تقریباً همه آن را معادل اینترنت پر سرعت موبایل می شناسیم.
همانطور که مطلع هستید حداکثر سرعت دانلود/آپلود در شبکه سنتی 2G حدوداً معادل 250/  128 کیلوبیت بر ثانیه است.
بسته های اینترنت همراه اول و ایرانسل را من خودم بارها خریداری و استفاده کرده بودم. وقتی می خواستم سیم کارت رایتل بخرم (بهتر که هنوز نخریده ام!)، با
مشاهده تعرفه بالای رایتل برای بسته های اینترنت متعجب شدم که چرا اینقدر گران است. جالب اینجاست به نظر می رسد رایتل برای بسته های مربوط به سرعت های بیشتر پول بیشتری می گیرد.
در واقع انگار برای سرعت هم پول می گیرد (یعنی برای عنوان خودش به عنوان اینترنت پر سرعت!). من مقایسه ای بین سه اپراتور مختلف انجام دادم که نتایج آن را در ذیل می بینید. 

همانگونه که از جدول 1 و همین طور نمودار 1 مشخص است رایتل در سرعت های مختلف هزینه مختلفی به ازای یک گیگابایت می گیرد.

درست است که رایتل تعرفه آزادش نیم ریال به ازای هر کیلوبایت است- در مقایسه با همراه اول و ایرانسل که تعرفه آزاد در آنها چهار ریال بر کیلوبایت است-، ولی در عوض همراه اول و ایرانسل در بسته های
به ترتیب 2.5 گیگابایتی و 2 گیگابایتی، به ترتیب 1 و 1.25 درصد هزینه واقعی را دریافت می کنند. این در حالی است که این رقم برای رایتل در سرعت ها و بسته های مختلف
بین 25 الی 66 درصد هزینه واقعی متغیر است(نمودار 2).

به نظر من رایتل باید در این زمینه منصفانه تر عمل کند و هزینه ای مشابه دو اپراتور دیگر دریافت کند. اگر چنین نکند جا دارد که مردم آن را تحریم کنند تا بلکه کمی سبک سنگین کند
که آیا انصاف است وقتی 2.5 گیگابایت اینترنت سی روزه به قیمت 10,000 تومان فروخته می شود(همراه اول)، رایتل 100 مگابایت اینترنت (1/25 حجم اینترنت بسته همراه اول) آن هم ده روزه را سه هزار تومان بفروشد
و یا اینکه یک گیگابایت اینترنت سی روزه را  12,500 تومان به فروش برساند؟